36. LIttle smile cz. II

Sorry, ale śmieszny jest ten Face Palm Nialla.

____________________________

Przez dłuższy czas Nialler stał jak ogłupiony, aż nie dostał ode mnie po głowie, żeby się otrząsnął.

-I co powiesz ? - spytałam - Jak ci się podoba mój brat ? 

-Przemiły, czy on jest... Jest... Bokserem ? 

-Taak, skąd wiesz ?

-Kiedyś czytałem o nim w gazecie. - przełknął powoli ślinę - Mam się go bać ?

-Jeśli zajdziesz mu za skórę, to tak, ale nie bój się, na pewno teraz weźmie piwo i się uchleje, jak zawsze, jutro lecimy do domu, więc... Nie będziesz miał okazji.

-Ty jeszcze nie wiesz co on potrafi. - odezwał się Harry - Zobaczysz co on zdąży do jutra zrobić. 

-Nie strasz mnie, jakby co on dostanie po gębie. Dobra chłopaki musimy się z powrotem pakować. Idę oznajmić babci kiedy jedziemy, a wy zacznijcie się pakować, weźcie jakąś walizkę ze strychu i bierzcie wszystko co kupiliście. 

-Już się robi !! - rzekli chórem i pobiegli do celu. Poszłam do kuchni, skąd od razu czułam zapach naleśników, pyszna kolacyjka będzie.

-Babciu, jutro... Wracamy do Londynu z chłopakami, muszę wrócić do pracy i załatwić te studia.

-Już jutro ? Mogłaś wcześniej powiedzieć.

-To i tak by nic nie zmieniło. Kiedy kolacja ?

-Za dziesięć minut. Zauważyłaś słonko, jak ten Niall cię obserwuje, nie spuszcza cię z oczu.

-Oczywiście, przecież jest mój. - uśmiechnęłam się. Zawsze na imię Niall tak reaguję - I tylko mój ! Nikt nie może mi go odebrać, prawda ?

-Kochacie się, więc nie... - przerwały nam krzyki dochodzące z góry. Jak poparzona pobiegłam sprawdzić co się dzieje. 

-Nie zbliżaj się do niej i do mojego piwa !! - usłyszałam Jacka. No nie, na pewno mówił do Nialla, mówiłam żeby z nim nie zadzierał.

-Jack !! - zawołałam wpadając do jego pokoju. 

-On ruszał moje piwo i gitarę !!

-Jack, pozwól że coś ci wytłumaczę, ty nawet nie masz gitary ! - powiedziałam łapiąc go za rękaw bluzy - Masz zostawić Nialla w spokoju i tym bardziej Harrego, bo on może ci skopać tyłek tak, że nie wstaniesz.

-Ja bym się bał. - mruknął Niall. 

-A wy macie go nie drażnić. - szepnęłam pół głośnym tonem - Cała trójka do siebie, bo nie chcesz Jack chyba spotkać się znów z moimi umiejętnościami Teak Won Do, jak ostatnio, czyż nie ?

-Nie no nie, nie bij. 

Uśmiechnęłam się triumfalnie i pociągnęłam obu tych głąbów do mojego pokoju. Zamknęłam drzwi na klucz od środka i posadziłam ich na łóżku.

-Co wy do cholery robicie ? Zostawiłam was z nim dosłownie na parę minut, a on już ma nerwy ? 

-Mówiłem ci że Niall narozrabia. Po co brałeś to piwo ?

-Właśnie, nie będę co parę chwil was uspokajać kretyni, bo będzie po łbie. 

-Wściekł się o debilne piwo ! - stwierdził Niall po chwili milczenia. 

-Dla niego to znaczy więcej niż tylko lek na smutki, on dzięki niemu na powera i może rozwalić każdą ścianę palcem, więc... Sorry, ale takie są przepisy. Mówiłam ci, zadrzesz z nim raz to drugi będzie miał na ciebie wyjebane że tak brzydko powiem, czaisz ?

-Jasne. - odparł bezinteresownie. Zmierzyłam go wzrokiem i usiadłam obok. 

-Co ja mam z tobą zrobić ? - spytałam głaszcząc go po włosach. 

-Nic, idę zapalić. 

-Ty palisz ?

-Moja słodka tajemnica, tylko raz na pół roku lubię sobie puścić dymka, bo masz astmę. 

-Rób to na balkonie. - nakazałam. Wyciągnął paczkę niebieskiego Monte Carlo i wyszedł z pokoju. Zostałam sama z Harrym. Westchnęłam głęboko i przysunęłam się do niego bliżej. Wyglądał na jakiegoś przybitego, przysuwałam się coraz bliżej i bliżej aż siedziałam prawie na nim. Objęłam go ramieniem.

-Coś się stało ?

-Niee... Dlaczego tak uważasz ? - uśmiechnął się. 

-Nie wiem, wyglądasz na niezadowolonego.

-Zmęczony jestem.

-Czym ?

-Życiem. 

Na te słowa zareagowałam wielkim bananem na twarzy. Życiem tak? Jakie to fascynujące. Mój kochany Harry Styles jest zmęczony życiem. Przysunęłam twarz do jego policzka i go musnęłam. Nie myślcie sobie, to był tylko przyjacielski kiss, nie wolno myśleć że jest inaczej. Oparłam głowę o jego ramię. Trwaliśmy w takiej pozycji parę sekund. 

-Za co to było ? - spytał po chwili.

-Za nic, za to że jesteś.

-Naprawdę ? Dzięki, słodkie to było.

-Na pewno. Ahh... Czyli jutro wracamy... 

-I dobrze, trzeba wrócić do pracy.

-Od kiedy to co robisz to praca ?

-Nie to miałem na myśli.

-A co ?

-To, że po prostu trzeba żyć dalej w sławie. Czasem chciałbym wrócić do czasów, kiedy byłem normalny, bo to mnie już męczy, ale nie mówię że w zespole jest mi źle, bo jest wspaniale, tylko czasem... Nie lubię życia jak pączki w maśle, dostajesz czego chcesz i luksus, poza tym ta praca mnie wykańcza.

-Nie martw się, kiedyś będzie lepiej.

-Ale wiesz, dzięki tobie najzwyczajniej w świecie, czuję się normalnie.

-Serjoza ?

-Jak najbardziej, bo ty mnie sprowadzasz jedyna na ziemię, a nie ta czwórka przygłupów.

-No tak, to się zgadza. - podniosłam głowę i mi się ziewnęło.

-Ktoś tu jest śpiący, chyba już pora na spanie.

-Która godzinka już jest ?

-Po ósmej. 

-No to jeszcze nie pora, chodź na naleśniki. - wstałam ale jakoś nie mając siły przykleiłam się z powrotem do pościeli. Harry podtrzymał mnie i jakoś wyszłam z pokoju. Po schodach poszło gorzej, ale na szczęście trzymała mnie tak zaufana osobie, której ufam. No bo to jest najważniejsze. 

-Dzięki, poza tym noga dalej boli. - rzekłam gdy chłopak pomógł mi zasiąść przy stole. Niall oczywiście już tam był, siedział i czekał. Zjedliśmy kolację, Horanek chciał mnie wiecznie karmić, karmiliśmy się nawzajem, co zabawnie wyglądało. Po skończonej "wieczerzy" udałam się do łazienki by wykąpać. Za drzwiami usłyszałam śpiew Nialla i głos Harrego.

-Myślisz że, Tori chciałaby pojechać z nami do tego Paryża ? - spytał, Niall przestał śpiewać i cisza. Odwróciłam się w stronę drzwi i  wtem poślizgnęłam się na mokrej podłodze zahaczając przy tym na dodatek i zasłonkę prysznica, co spowodowało że wpadłam do wanny z hukiem. 

-Chyba usłyszała - powiedział szeptem (no nie takim szeptem, bo usłyszałam) - Tori wszystko gra? Nie złamałaś sobie kości ? - powiedział Niall.

-Nie, nie, jest okey. - upewniłam ich. Rozebrałam się do naga, po czym porządnie wymyłam. Było około godziny dwudziestej pierwszej, więc... To jeszcze nie pora na spanie. Ubrałam się w wygodną piżamę, czyli spodnie w paski i zielona koszulka z napisem: "Kiss me, I'm Irish". Rozczesałam włoski, chyba wiecie co dalej. Wyszłam udając że nic nie słyszałam i o niczym nie wiem. W pokoju czekał na mnie Nialler, Harrego oczywiście wygonili do innego pokoju, bo przecież nie może spać tam gdzie był Jack.

-I co teraz powiesz Niall ?

-W związku z... ? - spytał, gdy położyłam się w łóżku. 

-Sama nie wiem , tak pytam.

-To nie pytaj. Idę się wykąpać. 

-Dobrze wiedzieć,zapiszę to w twoim życiorysie i zawiadomię znajomych na tt, że mój chłopak idzie się kąpać, okej ? - wyszczerzyłam ząbki ironicznie ruszając brwiami. Nialler pokazał mi środkowy palec i wyszedł. Łożesz, ja mu jeszcze dam. Zanim zdążył przyjść, ja już powoli odpływałam. Poczułam jeszcze jak ktoś muska czule moje czoło. 

-Moje słodkości już śpi ? - w moich uszach aż zadudniło. 

-Tak, co ci z tym palcem ?

-Nic, bolał mnie po prostu.

-Tiaa, jasne. - burknęłam odwracając się w jego stronę, przybliżył się do mnie bliżej i pocałował mnie w usta. Znów to milutkie uczucie, motylki w brzuchu. 

-To dobranoc skarbie. - pocałował mnie w nosek i zgasił światło.

-Tak wcześnie będziesz spał ? - spytałam. Było zupełnie ciemno.

-Zawsze tak śpię, a co ?

-Nic. No to dobranoc. 

Odwróciłam się i zasnęłam. Jednak gdy już zaczęłam powoli odpływać, Niall puścił bąka.

-Niall !! Czy ty zawsze musisz się zesrać podczas snu ?

-Wybacz, ale takie jest życie.

-Spróbuj to opanować, bo będziesz spał na kanapie.

-Spróbuję, nie chce zostawiać mojego skarba samego w łóżku, jeszcze cię potwory porwą.

-Jakie to miłe rycerzyku, obronisz mnie, a teraz spać.

-Jak sobie życzysz. 

Nareszcie udało nam się zasnąć. Niall wziął moje sugestie sobie do serca i nie pierdnął ani razu. Ahh... Jak ja na niego dobrze działam.

________________________________________________

Przepraszam, że taki krótki i wgl. W następnym już akcja się rozkręci. <33